Un castro con certo magnetismo

Nunha desa xeiras nas que misturabamos cicloturismo e arqueoloxía, meu pai Xulio e máis eu chegamos á parroquia de Canedo, xa próxima ás terras de Bóveda e O Incio. Alí, nun Lameiro que ardera recentemente vimos, á tardiña, O Tesouro. Chaman así a unha modorra, un túmulo megalítico prehistórico, o que vén sendo unha tumba[…]

Viaje al centro de la tierra

Viaxe cara ao centro da Terra

Tócame o corazón e verás que o meu soño é a única certeza arqueolóxica que existe ante os teus ollos afeitos a escrutar as capas calcolíticas do vento. Olga Novo, Carbono 14 e moito amor.   Arqueoloxía é Poesía. O galego é o idioma dos trobadores e de Fermín Bouza Brey (1901-1973), o poeta que[…]

Pura Lorenzana na anta de Abuime (1930). (Revista Arquivos do SEG).

Arqueólogas

  Casa cunha arqueóloga, canto máis vello, máis interesante te encontrará. Adaptación libre da famosa cita de Ágatha Christie.   No mes de xuño de 1997 Carlos Otero e máis eu fixemos o traballo de campo preciso para elaborar a primeira guía de recursos arqueolóxicos da terra de Lemos. É o tempo de San Xoán[…]

Introducción al estudio de la Prehistoria y de la Arqueología de Campo, 8ª edición, ed. Guadarrama. Da autoría de Martín Almagro.

O arqueólogo praticante

Durante uns meses o Museo de Pontevedra albergou a exposición Galaicos: un pobo entre dous mundos, un percorrido polas relacións entre o Atlántico e o Mediterráneo durante a Idade do Ferro. O relato alicérzase nos achados arqueolóxicos en varios castros senlleiros da provincia de Pontevedra. Tiven a inmensa sorte de poder axudar nos últimos anos[…]

Romaría de San Lourenzo 2019. Actuación musical no Burato dos Mouros, en recordo de don Esteban. Foto de Ursula Neilson.

O Burato dos Mouros

Papá ensinoume a baixar polas pendentes súpetas do monte, cos calcañares debuxando no chao zigue-zagues coma os meandros do río de Cereixa. Sempre me lembro de el cando agatuño o parapeto do castro. Naquela primeira exploración, da que falei no anterior post, a cinsa aínda fumegaba. Unicamente restaban en pé, fachendosas, as xufreiras, coa súa[…]

No castro de San Lourenzo, 1987. Foto de Xulio Ayán.

Vocación

E ti que vas ser de maior? Arqueólogo, dixo el. Talvez. Lera un tratado e atraérao, máis que o propósito mesmo de atopar algo, o método. Era un traballo silencioso. Ese preámbulo de cuadricular un espazo e facer a escavación. Era un método que servía para todo tempo. Non só para as ruínas do pasado.[…]

O licín dos sarracenos

Na década de 1830, en plena primeira guerra carlista, un xeólogo alemán, Guillermo Shulz, percorreu a pé e a dacabalo a Terra de Lemos para facer a primeira descrición científica de Galicia. Na súa exploración achegouse a Cereixa, tomou nota do Monpedroso (outeiro do que falaremos outro día) e definiu as bacías sedimentarias dos ríos[…]

Entrada atuada ao Burato dos Mouros

Voltaron os mouros ao castro

Este val do río de Cereixa sempre estivo xunguido ao mundo. Terra de emigrantes, agora recibe xentiña de fóra. Como eses homes da Europa oriental, criados entre tocóns inmensos e bosques milenarios, verdadeiros mestres do sector forestal, afincados agora entre nós. O ano pasado, na equipa de desbroce de Becerreá que limpou a croa do[…]

O'Barbas e Albino na croa do castro (Fot. de Rui Gomes Coelho).

As pedras tamén falan

O señor Albino medrou na aldea caurelá de Vilar, a rente do esgrevio val do Lor. De pícaro xogaba canda a outros nenos (daquela aínda había, osos… e nenos) sobor das muradellas do afamado castro mineiro romano que aínda se conserva ao sopé da aldea, encol dun esporón de lousa. Albino é o veciño de[…]