Voltaron os mouros ao castro

Voltaron os mouros ao castro

Este val do río de Cereixa sempre estivo xunguido ao mundo. Terra de emigrantes, agora recibe xentiña de fóra. Como eses homes da Europa oriental, criados entre tocóns inmensos e bosques milenarios, verdadeiros mestres do sector forestal, afincados agora entre nós. O ano pasado, na equipa de desbroce de Becerreá que limpou a croa do[…]

As pedras tamén falan

As pedras tamén falan

O señor Albino medrou na aldea caurelá de Vilar, a rente do esgrevio val do Lor. De pícaro xogaba canda a outros nenos (daquela aínda había, osos… e nenos) sobor das muradellas do afamado castro mineiro romano que aínda se conserva ao sopé da aldea, encol dun esporón de lousa. Albino é o veciño de[…]

A parrocha

A parrocha

A nosa variante dialectal do galego é moi ricaz en matices retranqueiros. Hai verbas e verbas. Unha delas é papuxa, que tanto serve para nomear o sexo feminino coma un paxaro que se cazaba con esparrelas e nutría de carne unhas vizosas empanadas con grande sona nesta terra de Lemavia. Outra palabra desta caste sensual[…]

O misterio dos círculos líticos

O misterio dos círculos líticos

Para esculcar no pasado temos que botar mao non só de trebellos tecnolóxicos, senón tamén das tecnoloxías da memoria. O que nos acontece na croa do castro de San Lourenzo é un bo exemplo da necesidade de integrar información oral, documental, histórica e arqueolóxica. Deste xeito podemos ir aclarando misterios como o que hoxe nos[…]

Música de alá do fondo

Música de alá do fondo

Dacordo coa tradición, os mouros e as mouras habitan no interior dos castros. Dese mundo subterráneo xorde ás veces música. Pola noite de San Xoán seica se escoitan de alá do fondo melodías de gaita. Os eruditos que fixeron o estudo arqueolóxico das veciñas terras d’O Incio en 1968 recolleron a seguinte lenda referida á[…]

Pepiño d’A Fontela

Pepiño d’A Fontela

Con once anos levábame meu pai a ver cousas antigas polas terras guímaras. Gostabamos de explorar en bicicleta os castros, as casas grandes brasonadas, as pontes de pedra. Nunha desas andainas chegamos á Fontela, o outadoiro natural dende o que se sobrancea a veiga do Saa e do Rubín, a rente do camiño real polo[…]