Base dos cepos cos que se tallou o San Lourenzo. Unha fonte de información para a Dendrocronoloxía.

Andazos, santos e cambio climático

Unha parroquia galega é unha historia de éxito. Estamos a falar dun unidade de organización espacial que conta con mil anos de antigüidade. Unha comunidade campesiña perfeitamente adaptada ao medio, cun modelo de xestión dos recursos baseado na sustentabilidade, alomenos até a década de 1960. Durante moitos séculos, estes homes e mulleres vivían nun sistema[…]

Chegada a Os Carballos da vella portada da casa d'O Ramau

En portada

As comunidades labregas non manexan o Museo como conceito. Acostumadas dende séculos ás crises de subsistencia, á coerción feudal e caciquil, son sabedoras do poder dos obxectos. As cousas xamais se desbotan, nunca se consideran como entes estáticos, fixos, aos que fitar por lecer estético. Tampouco son lixo. As cousas recíclanse, reutilízanse, tunéanse, trocan de[…]

Noite dos Cepos. Ano 2003.

A noite dos cepos

A importancia da festa popular do San Brais remárcase por ser considerada como a festa dos vellos, que vén de moi antigo, moito antes da Virxe do Rosario. O Xaime d’A Diosa contounos hai quince anos o que facían os mozos de Cereixa no folión de véspera do San Brais cando el el era novo,[…]

A festa dos vellos: cofrades, cregos e cepos

A Virxe do Rosario en Cereixa foi imposta polo señor feudal, o bispo de Lugo, no marco da Contrarreforma. Polo tanto, trátase dun culto ex novo, patrocinado pola Igrexa, e que irrumpiu con forza no patrón de relixiosidade dos habitantes da nosa parroquia, pero que non partía dunha tradición anterior, ao contrario do que acontecía[…]

Ofrecendo ao San Brais de Cereixa as tradicionais cintas. (Ano 2003).

Velaí vén o noso San Brais

A parroquia de San Pedro de Cereixa é un deses lugares máxicos de Galicia onde a historia ficou en parte fosilizada na paisaxe cultural. O tradicional ciclo festivo desta comunidade rural agocha todo un calendario no que se misturan procesos de longa duración, como a cristianización de celebracións pagás e as tensións entre cultura popular[…]

O Modesto repenicando.

O’Modesto

Coma un amieiro lanzal a figura d’O Modesto, cun aire quixotesco, recórtase entre as leiras de Nogueiras. Coma o fidalgo da Mancha, marchou polo mundo a procurarse. Tras unha tempada na Libia de Gadaffi nos anos da nosa transición democrática, afincou en Madrid como condutor de autobuses urbanos. O seu falar entre castizo e enxebre,[…]

O burato na base da talla do San Lourenzo

O burato negro

Non fai falla ser Eduardo Punset para saber que nos buratos negros se agochan os misterios do tempo e do universo. Os arqueólogos e as arqueólogas, cando comezamos a escavar un sitio, acabamos inmersos no noso particular burato negro, onde temos que esclarexar cuestións vencelladas ao espazo (xacemento), á materia (o rexistro) e ao tempo[…]

Bargos de pedra asolagados no porto.

O Porto do Santo

Na Geografía General del Reino de Galicia de Carreras y Candi, no volume no que se recolle o saber encol do concello de A Pobra do Brollón, aparece reproducida unha foto moi escura co seguinte pé de figura: Mujeres lavando en el río Saa. Dende pequeno, ubiquei esta foto, no barrio de A Ponte, en[…]

Reintegración volumétrica con estuco.

O puzzle do San Lourenzo

Recapitulemos para seguirmos avanzando. Os filólogos e lingüistas saben que os topónimos (nomes de lugar) referidos a ríos e montes son dos máis antigos e non adoitar mudar. Temos referencias ao Agro de San Lourenzo e ao castro xa en época medieval e no propio catastro de Ensenada de mediados do século XVIII. Xa que[…]