Unha fermosa casa da aldea de San Adrián dá acobillo aos arqueólogos do proxecto do castro de San Lourenzo. Nesas paredes naceu O’ Maceda quen foi casar a Cereixa coa Celsa de Rairos. Desta xuntanza xurdiu un personaxe cereixano ao que o castro lle debe moito: o Roberto de Rairos. Sempre gostei dese vencello especial[…]
Todos los problemas que uno arrastra a lo largo de los años se derivan del hecho de haber abandonado aquella cabaña que un día montó en el jardín cuando era niño. El mito de la cabaña sigue teniendo hoy una fuerza extraordinaria. No hay escritor, artista famoso, político, hombre de negocios o banquero sacudido por[…]
Na década de 1830, en plena primeira guerra carlista, un xeólogo alemán, Guillermo Shulz, percorreu a pé e a dacabalo a Terra de Lemos para facer a primeira descrición científica de Galicia. Na súa exploración achegouse a Cereixa, tomou nota do Monpedroso (outeiro do que falaremos outro día) e definiu as bacías sedimentarias dos ríos[…]
Aitor ten de seu un sorriso pícaro que vai canda el de cotío. Ás veces, nas ocasións importantes, esboza un xesto serio, solemne. O outro día aconteceu. Falando da necesidade de chantar un cartaz-indicador ao sopé do castro, Aitor pousou o seu licor café e non o dubidou: Mañá traiovos a madeira de nogueira que[…]
Este val do río de Cereixa sempre estivo xunguido ao mundo. Terra de emigrantes, agora recibe xentiña de fóra. Como eses homes da Europa oriental, criados entre tocóns inmensos e bosques milenarios, verdadeiros mestres do sector forestal, afincados agora entre nós. O ano pasado, na equipa de desbroce de Becerreá que limpou a croa do[…]
O señor Albino medrou na aldea caurelá de Vilar, a rente do esgrevio val do Lor. De pícaro xogaba canda a outros nenos (daquela aínda había, osos… e nenos) sobor das muradellas do afamado castro mineiro romano que aínda se conserva ao sopé da aldea, encol dun esporón de lousa. Albino é o veciño de[…]