Tócame o corazón e verás que o meu soño é a única certeza arqueolóxica que existe ante os teus ollos afeitos a escrutar as capas calcolíticas do vento. Olga Novo, Carbono 14 e moito amor.   Arqueoloxía é Poesía. O galego é o idioma dos trobadores e de Fermín Bouza Brey (1901-1973), o poeta que[…]

  Casa cunha arqueóloga, canto máis vello, máis interesante te encontrará. Adaptación libre da famosa cita de Ágatha Christie.   No mes de xuño de 1997 Carlos Otero e máis eu fixemos o traballo de campo preciso para elaborar a primeira guía de recursos arqueolóxicos da terra de Lemos. É o tempo de San Xoán[…]

Durante uns meses o Museo de Pontevedra albergou a exposición Galaicos: un pobo entre dous mundos, un percorrido polas relacións entre o Atlántico e o Mediterráneo durante a Idade do Ferro. O relato alicérzase nos achados arqueolóxicos en varios castros senlleiros da provincia de Pontevedra. Tiven a inmensa sorte de poder axudar nos últimos anos[…]

Papá ensinoume a baixar polas pendentes súpetas do monte, cos calcañares debuxando no chao zigue-zagues coma os meandros do río de Cereixa. Sempre me lembro de el cando agatuño o parapeto do castro. Naquela primeira exploración, da que falei no anterior post, a cinsa aínda fumegaba. Unicamente restaban en pé, fachendosas, as xufreiras, coa súa[…]

E ti que vas ser de maior? Arqueólogo, dixo el. Talvez. Lera un tratado e atraérao, máis que o propósito mesmo de atopar algo, o método. Era un traballo silencioso. Ese preámbulo de cuadricular un espazo e facer a escavación. Era un método que servía para todo tempo. Non só para as ruínas do pasado.[…]

Has vir un día a casa e tócasme unha peza coa harmónica do Gerardo, que che ten un baixo moi bon! Quen así fala é a Manoela, muller nonaxenaria, viúva do Gerardo d’Alende. Tamén nos ensina con agarimo e fachenda a cadeira que empregaba o seu home, barbeiro de sona en toda a contorna. O Gerardo[…]